Verlies hoort bij het leven, een kindje wordt geboren, een ander laat het leven los. Ouders scheiden en kinderen verlaten het warme nest van thuis. Je groeit als persoon, maakt vrienden onderweg en verliest andere mensen in je omgeving, de ene wandelt een lang stuk met je mee, de ander een kort stuk. Je past niet meer in de hokjes die de maatschappij heeft gevormd voor jou, waar pas je dan wel? Sommige verliezen kunnen zo’n impact hebben op het kind, dat er ondersteuning nodig is. Dit kan soms pas maanden na het verlies optreden.
Ieder kind is anders, heeft een ander karakter, andere interesse en behoeften. De een is creatief, de ander praat graag en weer een ander is graag lichamelijk actief. Ieder kind rouwt op zijn eigen manier. In mijn begeleiding kan ik van alles inzetten om aan te sluiten bij het kind. Mijn belangrijkste missie is om kinderen hun emoties te laten voelen, plaatsen en verwerken. Wat voel ik en waarom voel ik dit? Wat kan ik doen als ik dit voel zodat ik niet kopje onder ga? Deze copingsmechanisme neem ik mee in mijn begeleiding.
Een positieve kijk op rouw en verlies, dat is wat ik heb.
Vanuit mijn eigen verlieservaringenviel het mij op dat er vaak negatief naar wordt gekeken. Dit is te begrijpen, maar het zou helpend zijn om er positiever naar te kunnen kijken. Het verdriet neem je er niet mee weg, maar onze veerkracht is erbij gebaat. Zoals vele therapeuten zo mooi zeggen:
” Rouw is de achterkant van liefde ”
Kenmerken van rouw bij overlijden kinderen per levensfase:
0-2 jaar: Kinderen beseffen zich niet wat de dood is, het concept is te abstract. Zij zullen weinig meekrijgen van de impact van het verlies. Ze voelen echter wel de impact die het op het systeem heeft, ze kunnen degene wel missen.
2-4 jaar: In deze fase leren kinderen wat de dood is, echter denken ze dat het omkeerbaar is. Iemand kan weer ‘gemaakt’ worden. Ze reageren veelal op de gevoelens van de omgeving, verdriet, boosheid. Maar kunnen ook snel schakelen naar blijdschap omdat ze bijvoorbeeld een bloemetje zien. In deze fase is het erg passend om het kind te leren welke emotionele reacties er zijn en hoe je hiermee kunt omgaan. Daarnaast is het kind nog praktisch, zij moeten bijvoorbeeld zien dat oma dood is willen ze het geloven.
5-12 jaar: De cognitieve ontwikkeling is in deze fase hard aan het groeien. Ze begrijpen het definitieve concept van de dood. Het is niet omkeerbaar. Vaak hebben ze behoeften aan praktische informatie zoals: Wat gebeurt er nu met het lichaam? Hoe past mijn opa nu in zo’n klein potje (vraag van een kind na een crematie)? Schuldgevoel is een grote trigger in deze fase. Kinderen kunnen zich schuldig voelen omdat zij bijvoorbeeld ruzie hebben gemaakt met papa vlak voordat hij ziek werd of overleed. Het fantasiedenken zorgt ervoor dat zij deze verbanden kunnen leggen. Daarnaast realiseren zij zich hun eigen sterfelijkheid en die van de mensen om hen heen.
12 jaar en ouder: Pubers kunnen heftige emoties voelen, veelal in uiterste. Van heel blij naar heel verdrietig en boos. Ze beginnen zich af te vragen waarom bepaalde dingen gebeuren, waarom overlijdt papa, hij was toch altijd lief voor iedereen? Ze beginnen zich de levensvragen af te vragen. Belangrijk hierin is dat deze jongeren de kans krijgen om te ontluchten. Er gebeurt zoveel in hun leven, ze hebben een break nodig. Een avondje met vrienden stappen kort na een verlies is geen gek gedrag. Het kan ze juist ondersteunen om daarna weer voldoende energie te hebben voor hun emoties.
Alarmsignalen kinderen:
*Vermoeidheid
*Gehaast, weinig rust hebben
*Er continu verdrietig uitzien
*Gebruik alcohol of drugs
*Sociale activiteiten vermijden
*Schuldgevoelens laten zien
*Onverschilligheid (negeren van het verlies)
*Concentratie of leer problematieken
*Ouderrol overnemen
*Angstig om te slapen
*Vaak buikpijn of thuis willen blijven van school
*Regressie zoals weer in het bed plassen of babygedrag vertonen
Wanneer je het idee hebt dat je een steuntje in de rug kunt gebruiken, behoefte hebt aan een goed gesprek, even ontluchten of wilt sparren over de signalen die je ziet bij je kind.Dan ben je bij mij aan het juiste adres. Door middel van gesprekken gaan wij erachter komen wat bij jou passend is. Ieders begeleiding is immers uniek.
Heb jij behoefte aan een gesprek, neem dan vrijblijvend contact op via mijn mail; freya@lovingmemoriescounseling.nl
